دمکراسی که ما البته 200 سال است میخواهیم ولی هنوز نداریم، سبکی از زندگی است و شیوهای از حکمرانی است. آنچه دموکراسی به ما میدهد این است که آزادانه سخن بگوییم ولی آنچه از عهده دمکراسی برنمیآید این است که ما را از دروغ پرهیز بدهد و در ما تعهد به صداقت، و رفتار و گفتارِ صادقانه و احساس مسؤولیت به خیر و مصلحت عمومی ایجاد بکند.
اکنون نه گروههای حاکم به خیر و منفعت عمومی ایرانیان، پایبندی سیستماتیک دارند و نه بسیاری از آنها که با این حکومت میستیزند و قصد دارند در آینده بر فرزندان ما حکومت بکنند. مثلا در همین روزهای مهسایی، دروغ در رسانههای هر دو طرف فراوان بود و هست، و بیاعتنایی به آینده این مردم.
دمکراسی به رسانه آزادی میدهد ولی صاحبان رسانه را نمی تواند از درون برانگیزد که از گزارشها و القائات دروغ و غیرواقعی پرهیز بکنند. برای زندگی دمکراتیک و نیکبختی اجتماعی، ما به نهادهای فرهنگی و اجتماعی و مدنی بسیار پرکارتر با درجات بلوغ بیشتر نیازمندیم.
دیدگاهتان را بنویسید