مقاومت ذهنی برای تغییرات عینی

وضع کنونی ایران برای زندگی معمولی بخش مهمی از شهروندان، خوب نیست. سیستم­‌ها از آنان حمایت نمی­‌کنند بلکه سر به سرشان می‌­نهند. در چنین وضعیتی و برای تغییرش، راهی نیست جز اینکه به قابلیت‌های عالی شناختی در مغز خود برگردیم. این قابلیت‌­ها از ما، انسانی شکیبا، تاب‌آور، فعال و منتقدِ خلاقی می‌­سازد.

در این دنیای طوفانی، بادبان قایق ما، ذهن ماست تا برای ساختن مجدد ایران، نیروهایی نهفته در خود کشف کنیم. سیستم اگر مشکل دارد، این پایان ما نیست. انسان همیشه می‌تواند آغازی تازه بکند. این کمک می­‌کند که در این سرزمین اقامت فعال داشته باشیم و برای تغییر اوضاع کشورمان روش‌های مؤثرتری تدارک ببینیم.

توسعه همواره محصول تلاش کنشگران انسانی، اندیشمندان، دانشمندان، منتقدین، فعالان مدنی و سمنی،‌ روزنامه‌نگاران و مصلحان جامعه است. باید مقاومت ذهنی کنیم، نقد کنیم و راه نشان دهیم. من اگر جای پای محکمی در هستی خویش نداشته باشم و اگر برنامه‌ای قوی برای توسعه شخصی خود نداشته باشم، برای تغییر اوضاع و توسعه کشور نیز موثر نخواهم بود.