مرگ فصلی از داستان زندگی است….. ما کمتر این فصل از داستان را از زبان کسانی شنیده ایم که مرگ را شخصا تجربه کرده اند. جز آنچه بندرت و غالبا مبهم ومستعار در خوابهای مان، از رفتگان خویش می‌شنویم یا آنچه در مکاشفات عارفان و کتابهای رسولان می‌خوانیم. پس اگر چنین است مرگ فصلی از داستان زندگی است […]

این یادداشت خصوصی را به تمام دوستان فیس بوکی‌ام  تقدیم می‌کنم که در این یکی دو روز از سر بزرگواری به من اظهار لطف فرمودند مقصود فراستخواه – 14 اردیبهشت 94   در آدمی، ظرفیت آغاز هست در خاک، در درخت و در طبیعت نیز ظرفیت آغاز هست، چنانکه در بهاران به چشم می‌بینیم. اردیبهشت  است […]

این مجموعه را فرزند عزیزم سعید با همکاری دیگر فرزندان خوب مادر فراهم آورده است با پس زمینه‌ای از شعر شهریار به زبان خودش.  

منتشر شده در اندیشه پویا، 13 بهمن 92، ص 97   مجله از چند تن منجمله اینجانب پرسیده بود بهترین فضیلت چیست؟   پاسخ من در زیر آمده است: 1.پایۀ فضیلت‌های بشر، به گمان من، فضیلتی است که از ذهن  او می‌تراود. اگر برای آدمی خطای نابخشودنی بزرگی هست به نظر می‌رسد خطای جهالت است. پس […]

در لبه‌های تماس خویش با خود و جهان، به نحوه ای از وجود داشتن ِاشیا وآدمها خو می‌گیریم که می‌شود به آنها دست زد و با آنها کاری کرد و نتایجی در قالب حواس ظاهر به دست آورد. اما این فعل و انفعالات، سطحی ترین لایه‌های هستی جهان و ما هستند. قدری که اوج می‌گیریم […]

حسرت« یک لحظه مادر داشتن»[i] مادرم رفت…..چه خاکی بکنم برسرخویش؟ من مسکین غریب….. ………………………………………………. مادر! ای مرغ سبکبال، مرو! ……گفتم، امّا نپذیرفت ز من رفت در دامن هستی، بغنود خفت آرام، در «بَحت وجود»ی که از آن آمده بود ….. بیست روزی است که در هجر تو می‌سوزم من آتش درد فراقی که مپرس…. مادر! […]

مادرم همچنان استحقاق زیستن داشت. همه بحقیقت گواهی می‌دهیم که شور زندگی بعد از گذشتِ هشت ونیم دهه، هنوز در او باقی و پرفروغ بود و به اندک بهانه ای شعله می‌کشید وروشنی می‌بخشید. در این روزهای آخر بیمارستان عرفان نیز، دستمال کاغذی را که نماد پاکیزگی بی مثال مادرم بود و تنها اسراف او […]