گفت‌و گوی شرق با مقصود فراستخواه،
سالنامه شرق، اسفند 1402: 102 -106
هیچ امید آماده ای در آنجا نیست …
§ ماییم که جریان امید را با تخیل خلاق خویش وانرژی پتانسیل درونزای مان
§ به محیط حیات مان گسیل می کنیم، امید یک امر پدیداری و ظهوری و رویدادی است
§ امید را با خلق امکانها وابتکارات مان ذره ذره تجربه می کنیم ، مزه مزه میکنیم
§ درخانه، در همسایگی، حلقه های دوستی، در کار و حرفه وصنف خویش، در محله و نهادهای مدنی وسمنی وشهری، امید همان توانایی های تازه ادراک شده خودمان است که اجازه می دهیم ظهور پیدا بکند و کاری بکن.
دیدگاهتان را بنویسید