تاریخ تکرار می‌شود؛ تراژیک و کُمیک.
شرارت هم با قدرت برهنه به خرَد، آزادگی و عدالت‌خواهی می‌تازد و هم لازم آید این بار زبان، خیالات و معانی را و زیست بدن را و فرهنگ را به تسخیر خویش در می‌آورد و بازتولید جهالت و بی‌خردی می‌کند.
حسین یک‌بار و تنها یک‌بار با شمشیر برآختۀ متولیان دینِ نیای خویش کشته شد؛ اما مظلومیت و غربت، رنج مکرر حرّیّت و شرف و آگاهی و دادخواهی است.
آزموده شد نه یک‌بار که صدای مظلومیت برای علاج کین و خشونت، توفیر نمی‌کند.
چارۀ شرارت در شرایط بشری، موقوف به مهار قانونی قدرت است.
(شب عاشورای 1402)
دیدگاهتان را بنویسید